Het begrip ‘bhavarāga‘ in het Theravada-boeddhisme verwijst naar de ‘gehechtheid aan het bestaan’ of ‘verlangen naar het bestaan’. Het is een term die wordt gebruikt om de sterke hechting en begeerte naar het voortdurende bestaan in samsara, de cyclus van geboorte en dood, te beschrijven.
‘Bhavarāga‘ wordt door de Boeddha gezien als één van de drie wortelvergiften of ‘onzuiverheden’ (P. kilesa’s) die het lijden (P. dukkha) in stand houden. De andere twee wortelvergiften zijn verlangen (P. lobha) en afkeer (P. dosa).
‘Bhavarāga’ vertegenwoordigt het diepgaande verlangen en hechting aan het voortdurende bestaan, het zoeken naar plezier en bevrediging binnen het vergankelijke aardse—de cyclus van geboorte en dood.
Volgens het Theravada-boeddhisme is ‘bhavarāga’ één van de fundamentele obstakels voor spirituele groei en bevrijding. Het houdt mensen gevangen in de cyclus van wedergeboorte en verhindert hen om de ultieme bevrijding uit het lijden te bereiken. Het overwinnen van ‘bhavarāga’ is daarom een belangrijke stap op het pad naar verlichting.
Om ‘bhavarāga‘ te overwinnen, wordt binnen het Theravada-boeddhisme de praktijk van ‘vipassana‘ (inzichtmeditatie) aangemoedigd. Door diepgaand inzicht in de aard van het bestaan en in het vergankelijke karakter van alle fenomenen (P. anicca), in de eerste plaats van het zelf, kan de beoefenaar de gehechtheid aan het voortdurende bestaan verminderen en uiteindelijk volledig loslaten.
