Het Pali-begrip ‘anamatagga’ kan vertaald worden als ‘zonder begin en zonder einde’. In de context van samsara, de cyclus van wedergeboorte, verwijst ‘anamatagga’ naar de eindeloze aard van dit proces, waarin we voortdurend geboren worden en sterven in verschillende vormen van bestaan, zonder een duidelijk beginpunt of eindpunt.
Het begrip ‘anamatagga’ wijst op de eeuwige en voortdurende aard van samsara, waarin we (metaforisch) vastzitten in de cyclus van geboorte, veroudering, ziekte en dood. Het benadrukt dat deze cyclus geen begin heeft dat we kunnen traceren en ook geen eindpunt heeft binnen de beperkte grenzen van samsara zelf.
In de boeddhistische leer wordt het streven naar bevrijding (P. nibbana) gezien als een ontsnapping uit deze eindeloze cyclus van samsara. Het bereiken van nibbana markeert het einde van wedergeboorte en het beëindigen van de kringloop van lijden. Het is het overstijgen van de beperkingen van samsara en het realiseren van een staat van bevrijding die niet onderhevig is aan geboorte en dood.
‘Anamatagga’ benadrukt het belang van het streven naar bevrijding uit samsara en het bereiken van de staat van nibbana.
