Tradities, stromingen, lineages, structuren, erkenningen… interesseren de Meester niet. Hij hecht geen belang aan de vergankelijke vormen en het schouwtoneel van ego’s, decor en interpretaties. Deze laat hij gracieus aan zich voorbijgaan.
De geuren en kleuren van de zintuiglijke werkelijkheid raken immers de kern niet. Hij begrijpt dat deze slechts illusies zijn en dat de essentie enkel te vinden is in het vormloze, wat duurzaam is.
Efemere vormen en egotripperij worden beschouwd als waardeloze ballast op het spirituele pad, en hij laat ze achteloos achter. Alleen het vormloze overstijgt de illusies van de wereldse vormen en verlangens.
