Zelfrealisatie betekent ‘inzicht’, het zien van je ‘oorspronkelijke gezicht’. Jezelf zien zoals je echt bent, niet zoals je droomt, wenst, of gewoon niet wilt zijn.
Wat is dit ‘oorspronkelijke gezicht’?
Het betekent niet een duplicaat zijn van welke godheid of goeroe ook, geen volgzaam aanhanger van enige religie of filosofie, maar iemand die inzicht verkrijgt als een meester, een ware Meester, in stille kalmte en sterke vastberadenheid, ‘de mens overstijgend, de goden navolgend.’
Om onszelf te realiseren, wat wil zeggen, om onszelf te bevrijden van dukkha, mediteren we. We zitten stil op onze zafu omdat we beseffen dat we door dit vlot van bhavana te gebruiken, de stroom zien, de stroom kunnen betreden (P. sotapatti), de Andere Oever bereiken en zo de Ultieme Leegte ervaren.
In deze zalige ruimte, doordrenkt van stilte, herkennen we ‘ons oorspronkelijk gezicht’ en ervaren we dat we een manifestatie van het eeuwige proces van ontstaan en vergaan zijn. Een verschijnsel van Puur Bewustzijn.
