Het boeddhisme gaat ervan uit dat de (verkeerde) waarneming (P. miccha ditthi) van een permanent en onveranderlijk ‘zelf’, dukkha veroorzaakt, omdat het automatisch leidt tot hechting en verlangen.
Door helder begrip en diep inzicht in de interconnectiviteit van alles-met-alles, gecombineerd met de aanvaarding van de vergankelijkheid van alles-met-alles, kan de beoefenaar het lijden beëindigen en verlichting bereiken. Zo worden Inter-zijn en afhankelijk ontstaan instrumenten voor bevrijding en verlichting. Waarbij allesomvattende liefde voor alles en iedereen (P. metta) het verbindende element vormt.
Wars van elke metafysische benadering, voel ik me veilig in de stilte van Inter-zijn. Geborgen. Innerlijk vredig. In die gelukzalige ruimte waaruit de dingen ontstaan en waarnaar ze—bij het uiteenvallen van de khandha’s—terugkeren. In die ongelimiteerde ‘plaats’ zonder muurtjes. In die ongemanifesteerde potentialiteit. In dit Universele Bewustzijn. In dit Zelf.
Ongeacht of het verwoord wordt in ‘de taal van het Volledige’ of in ‘de taal van de Leegte’. Ongeacht uit welke interpretatieve hoek het verschijnt. Ongeacht het voertuig (P. yana) dat ervoor gebruikt wordt. Ongeacht mijn belichaamde ‘zelf’.
Ik wéét: deep down is alles Leegte. Diep in mijn hart is alles Puur Bewustzijn. Is alles ‘Zelf’.
