De Khaggavisana-Sutta, ook wel de Rinoceros-Sutta genoemd, behoort samen met de Parayanavagga en de Atthakavagga tot de oudste delen van de Pali-canon.
De Khaggavisana-Sutta bepleit een compleet ander Pad naar Zelfrealisatie (nibbana) dan de twee wegen die doctrinair naar voor worden geschoven: ofwel door zich aan te sluiten bij de Sangha, de monastieke orde, ofwel door als leek-gezinshoofd door het leven te gaan.
De Rinoceros-Sutta opteert resoluut voor eenzame ascese als alternatief. Zulk radicaal alternatief is het pad van de eenzame zoeker—de samana—die zich compleet terugtrekt uit de samenleving.
Een hypothese zou kunnen zijn (en lijkt zelfs totaal niet onwaarschijnlijk, gezien de datering van deze pre-boeddhistische teksten) dat dit eenzaam ascetisme gewoon gezien moet worden als de beginfase waaruit het boeddhistische kloosterleven zich later spontaan ontwikkelde.
In de optiek van deze hypothese hoeven de verzen in de Khaggavisana-Sutta m.b.t. de ‘spirituele vriend’ (P. kalyanamitta) dan ook niet zonder meer beschouwd te worden als latere ‘toevoegingen’ aan de Rinoceros-Sutta, maar eerder als een logische evolutie die leidde naar het ontstaan van een ‘sangha’ waar spiritueel gelijkgestemden elkaar vonden. Immers: de persoonlijke keuze van de yogi met wie hij optrekt of niet, bepaalt zijn verdere spirituele levensloop. Evenals zijn uiteindelijke graad van Zelfrealisatie.
De verzen van de Khaggavisana-Sutta schetsen de gevaren die rechtstreeks voortvloeien uit het leven in gemeenschap en plaatsen deze dreigingen diametraal tegenover de voordelen van een beoefening in eenzaamheid en afzondering (P. viveka).
Je kan het boek Khaggavisana gratis downloaden door bovenaan op de afbeelding van de kaft te klikken.
