‘Zwerven’ is de thuisloosheid intrekken. Thuisloos op weg zijn. In de ogen van een taoïst kan enkel een ‘zwervend’ leven een gelukkig leven zijn. Het is geluk dat niet geassocieerd is met de bevrediging van persoonlijke verlangens. Niet gelieerd met het realiseren van een vooropgesteld ‘doel’. Het is de natuurlijke vorm van leven. Zonder toevoeging van verlangens en afkeer. Zonder fixatie. Zonder dwangmatig handelen. Zonder gewoontepatronen. Wei Wu Wei. (1)
Enkel door op deze manier bewust te zijn kan je ‘zijn’. Kan je spontaan bewust één-met-alles zijn. Maak je integraal deel uit van Indra’s net. Kan je het bestendige ‘worden’ (P. bhava) neutraliseren. Kan je ‘wedergeboorte’ achter je laten. Hoef je de wereld (inclusief de even fictieve godenwereld) niet te ‘boetseren’ naar je beeld en gelijkenis. Kan je je ego loslaten en je bevrijden uit de ketens die je tot slaaf maken. Voorbij je geconditioneerd bestaan. Voorbij de woke van je individuele eigenheid, van het individuele streven, van de individuele beleving. Voorbij de individuele kroniek van verlangens en afkeer. Voorbij alle zogenaamd ‘redelijke’ gronden die de machthebbers je niet enkel aanreiken (zoals het zou moeten zijn), maar je, méér en méér, dwingend opleggen.
_______
(1): Wu Wei is een grondstelling in het taoïsme, dat een begrip inhoudt van weten wanneer wél te handelen (d.i. actief op te treden) en wanneer níet te handelen. De letterlijke betekenis van Wu Wei luidt: ‘niet handelen tegen de aard van de dingen in’ [dit is: niet bezig zijn met zaken die afgezonderd zijn of zich afzonderen van het geheel]. Een onderdeel van het paradoxale begrip ‘Wei Wu Wei’ komt als volgt tot uitdrukking: ‘handelen door niet te handelen’ of nog ‘het mooie vanzelf-gaan’. Handelen behoeft geen analyse, geen weten, geen oplossing, geen ‘doel’, geen intentie. Het gaat vanzelf. Spontaan.
