Een ernstig zieke non geneest van haar ziekte gedurende de tijd dat zij bij een zenmeester in de leer is. Overgelukkig gaat zij terug naar haar eigen tempel en uit dankbaarheid bouwt zij een stoepa voor hem.
Als de zenmeester haar bezoekt, ziet hij de stoepa en zegt tegen de non, dat hij niet van plan is om na zijn dood in een stoepa te gaan zitten. Hij wil juist overal zijn. Hij wil genieten van de vrije natuur. Van de wind en de regen. Van de zon en de wolken. De non dringt aan en uiteindelijk gaat hij akkoord, maar op voorwaarde dat er een inscriptie op de stoepa wordt gezet als hij hierin na zijn dood wordt bijgezet: “Hier ben ik niet… en buiten ook niet”.
(uit www.aandacht.net)
