Een leerling vroeg de meester naar de eigenlijke kern van de leer der bevrijding. De meester zei: ‘Wacht tot er niemand in de buurt is, dan zal ik het je vertellen.’
Een paar dagen later kwam de leerling weer bij de meester en zei: ’Er is nu niemand, wilt u mijn vraag alstublieft beantwoorden?’
De meester zei: ‘Ik heb je toch gezegd dat ik je het zal vertellen wanneer er niemand in de buurt is.’
De leerling keek achterom, maar zag niemand. Alleen een hond die verderop over de weg liep.
‘Hm, dacht hij, de meester is wel heel consequent in wat hij bedoelt’ en liep weg.
Enkele dagen later kwam de leerling terug en zei: ‘Meester, nu is er werkelijk niemand. Wilt u mij nu alstublieft antwoord geven?’
De meester gaf de leerling een klap op zijn hoofd. Deze riep ‘au’ en week twee stappen achteruit.
De meester zei: ‘Zie je, er is nog altijd iemand.’
Uit: Voorbij de woorden-Boeddhistische verhalen (Erich Kaniok)
