In de Atthakavagga, één van de oudste boeddhistische geschriften uit de Pali-canon, wijdt de Boeddha enkele verzen aan het argumenteren, redetwisten en discussiëren over de Leer. Hij concludeert dat het houden van zulke discussies niet tot méér inzicht leidt. Integendeel: ze vergroten enkel het ego van de betrokkenen. De verzen benadrukken dat dergelijke discussies vaak leiden tot verwarring en verdeeldheid en niet bijdragen aan spirituele groei.
Hier zijn enkele verzen uit de Atthakavagga die dit illustreren:
❛ De glorie die zij oogsten is een bagatel, onvoldoende om vrede te brengen. Ik zeg u: disputen dragen slechts twee vruchten: lof en hoon. Wie dit inziet, zal zich ver van debatten houden, en niet-debatteren als de basis van vrede beschouwen. ❜ (Vers 896)
❛ De Wijze die wéét, laat zich niet in met persoonlijke opinies. Waarom zou iemand die alles losgelaten heeft, zich hiermee inlaten? De Wijze verkneukelt zich immers niet in wat gezien of gehoord is. ❜ (Vers 897)
❛ De Wijze die zich bevrijd heeft van de ketens van de wereld, laat zich niet verleiden tot enig standpunt in een debat. Tussen al diegenen die niet vredig zijn, illustreert hij vrede. Hij blijft gelijkmoedig. Zo grijpt hij niet naar datgene waar de anderen naar grijpen. ❜ (Vers 912)
De verzen van de Atthakavagga benadrukken het belang van innerlijke stilte, meditatie en het begrijpen van de waarheid boven het voortdurend aanvuren en betrokkenheid bij nutteloze disputen en discussies over de Leer. Deze verzen leggen de nadruk op de essentie van het spirituele pad en het vermijden van vruchteloze speculaties en verhitte debatten.
