De Eenzame Uitvaart geeft een poëtisch laatste saluut aan mensen die meestal buiten de boot vielen tijdens hun leven en zonder aanwezigheid van naasten worden begraven. Wat rest is enkel nog het kleine ritueel: de urn of de kist, de bloemen en het gedicht. Met het project maken we eenzaamheid die meestal verborgen blijft, zichtbaar.
Jaarlijks sterven een hoog aantal mensen zonder dat iemand naar hen omkijkt. De Eenzame Uitvaart zorgt voor een gelegenheidsgedicht speciaal voor de overledene die de dichter voordraagt op de uitvaart. Een eerbetoon aan de eenzaamheid, de vergeten dood.
Het respect en de solidariteit voor medeburgers staan centraal. Omdat niemand zomaar mag sterven, zonder dat iemand naar hen omkijkt. Met de verkregen informatie, die soms zeer summier is, proberen de dichters onderzoek te doen naar het leven dat de overledene leidde. De dichter van dienst schrijft een persoonlijk gedicht waarmee de overledene ten grave wordt gedragen.
Telkens wanneer er een eenzame uitvaart plaatsvindt, wordt er niet alleen een nieuw gedicht geschreven, maar ook een uitgebreide verslaglegging gedaan door de coördinator ter plaatse. Over de zoektocht naar het mogelijke geleide leven van de overledene en de weg naar de uitvaart.
De gedichten worden gepubliceerd op de website: https://www.eenzameuitvaart.be
Uit het gelegenheidsgedicht van onze kalyanamitta, Yella Arnouts, citeer ik volgend fragment:
❛ Omdat we niets van u weten, kunt u alles zijn geweest: iemands zoon, vriend, een buur, iemands echtgenoot, een vader, een minnaar, rijk, arm. Verlaten.❜
