Ware wijsheid gaat voorbij aan loutere kennis en vereist inzicht en ervaring, meer specifiek: experiëntiële ervaring (P. paccanubhoti). Direct experiëntieel ervaren verwijst naar het proces van rechtstreeks en onmiddellijk beleven, zonder tussenkomst van concepten, oordelen of interpretaties. Het betreft een vorm van bewuste waarneming die plaatsvindt in het hier-en-nu, met de focus op directe zintuiglijke ervaringen, emoties en lichamelijke gewaarwordingen.
Bij direct experiëntieel ervaren gaat het om een volledige ‘onderdompeling’ van inzicht in het huidig moment. Hic et nunc. Het bewust waarnemen van wat er gebeurt, zonder afgeleid te worden door gedachten over verleden of toekomst. Het is een ervaring die gericht is op het directe contact met de realiteit, zonder vooroordelen, verwachtingen of interpretaties. Vormloos. Zonder muurtjes. Zonder tradities. Zonder grenzen. Zonder beperking.
In de advaita vedanta-traditie wordt het direct experiëntieel ervaren van verlichting beschreven met de term ‘anubhava’. Anubhava is een Sanskriet-term die verwijst naar deze directe, onmiddellijke ervaring van de waarheid, voorbij concepten en intellectuele kennis. Het is een ervaring van directe bevrijding, verlichting of het realiseren van het non-duale Zelf.
Anubhava gaat voorbij aan de dualiteit van subject en object. Het is de directe ervaring van de essentiële aard van de realiteit, waarin de grenzen van het individuele zelf (Skr. jiva) vervagen, vervolgens ‘oplossen’ en het Universele Zelf (Skr. Brahman) gerealiseerd wordt. Het is de intuïtieve, onmiddellijke ervaring van non-dualiteit, eenheid en transcendentie.
