‘Hoe zit het met de hemel en de hel?’ vraagt een samoerai aan de zenmeester. ‘Is er in zen ook iets als een hemel en een hel?
De zenmeester kijkt de samoerai geringschattend aan.
‘Tut, tut, tut… Het kleine soldaatje wil antwoorden op grote vragen, maar hij is nog niet eens in staat zijn eigen zwaard goed vast te houden.’
De samoerai voelt zich diep beledigd, wordt woedend en trekt direct zijn zwaard.
‘Dat…’ zegt de zenmeester en wijst naar het zwaard, ‘…is de hel!’
De samoerai stopt, kijkt naar zijn zwaard, komt tot inkeer en steekt zijn zwaard terug in de schede.
De zenmeester buigt en zegt: ‘En dat… Dat is de hemel.’
(uit: Zen- Verhalen uit het Oosten-Marc Brookhuis)
