Bevrijding uit dukkha is énkel mogelijk wanneer de beoefenaar zich bevrijdt van de perceptuele conditionering (P. anusaya) waardoor hij zichzelf en de hem omringende wereld beschouwt als permanent, comfortabel, duurzaam, stabiel en eeuwig.
Anders gezegd: bevrijding uit dukkha is slechts mogelijk wanneer de dhammanuvatti de verschijnselen kan/wil/durft zien zoals ze wérkelijk zijn (P. yatha-bhuta) én tezelfdertijd deze werkelijkheid gelijkmoedig aanvaardt (P. upekkha).
Dit is een klip die voor veel mensen blijkbaar moeilijk te nemen en te aanvaarden is. Omdat het ingaat tegen al wat hen werd aangeleerd. De wereldlingen (P. puthujjana’s) gaan slaafs voorbij aan het feit dat een leugen die maar dikwijls genoeg herhaald wordt, uiteindelijk tot een waarheid verwordt.
