Wedergeboorte is een issue dat als een Hydra steeds opnieuw aan de oppervlakte komt. En net als de middelste kop van deze mythologische waterslang een eeuwig leven schijnt te leiden. Doe zoals Heracles: hak die kop eraf en begraaf hem onder een zware steen.
Laat het voor eens en altijd duidelijk zijn: we hoeven geen tijd te verspillen met te redetwisten over de vraag of er sprake is van wedergeboorte of niet. Dat is niet belangrijk. En absoluut geen fundamentele vraag. Doe wat de Boeddha deed: hul je in sereen stilzwijgen en concentreer je op het essentiële van zijn leer. Op de Dhamma-Vinaya.
De fundamentele kwestie is dukkha en het einde van dukkha, de eliminatie van dukkha—het doven van dukkha. Als er geboorte is, zal er dukkha zijn. Of het nu geboorte is of wedergeboorte, het leidt steeds tot dukkha. In het ‘worden’ (P. bhava) of in het ‘wedergeboren worden’ is geen heil te vinden.
Inzicht realiseert zich door het verwezenlijken van het proces van vergankelijkheid. Anicca. Door het doven van het vuur. Door het vernietigen van de ‘dorst’. Van het verlangen naar ‘worden’. Van het loslaten van het ‘ik’.
