Het leven geeft ons voortdurend vingerwijzingen.
Als de bel gaat, trekken de monniken hun gewaden aan en gaan naar de meditatieruimte.
Als woede de kop opsteekt, gaat de bel en zoeken we onze toevlucht in geestelijke rust.
Als verwarring zich aandient, gaat de bel en zoeken we onze toevlucht in gelijkmoedigheid.
Als hebzucht aan ons knaagt, gaat de bel en zoeken we onze toevlucht in de koelte van dankbaar zijn voor wat we al hebben.
Op die manier is alles in ons leven een bijdrage en steun voor ons oefenen.
In diepe dankbaarheid buig ik het hoofd.
(Sojun Mel Weitsman)
