Gevoelens van afzondering kunnen het lijden (dukkha; duḥkha)verzwaren, ons doen wankelen in twijfel of ons overspoelen met het gevoel tekort te schieten.
De werkelijkheid (yathābhūta; id.) is echter anders: we zijn niet afgescheiden. De muren die ons scheiden zijn door de geest (nāma; id.) en het lichaam (rūpa; id.) zelf opgetrokken—en beide zijn, zoals de Boeddha onderwees, slechts verschijnselen die afhankelijk ontstaan (paṭicca-samuppāda; pratītyasamutpāda).
Inzicht (paññā; prajñā) maakt duidelijk dat deze muren nooit werkelijk hebben bestaan—ze lossen op in de open ruimte waarin alles verbonden is.
