Auteursarchieven: Guy Eugène Dubois

Matthew Flickstein: ❛ Elk inzicht ontstaat als een directe ervaring. En niet door redenering of door te ‘zoeken’ naar een inzicht. Wanneer de juiste oorzaken en voorwaarden zich manifesteren volgen de inzichten spontaan.❜ Inzicht ontstaat niet uit denken. Het is … Lees verder →

In aansluiting op de vorige beschouwing over ‘punabbhava’ als verschijnsel in de Pāli-canon, snijdt deze tekst dieper: weg van elke theoretische of doctrinaire benadering, naar het onontkoombaar zien van wat zich hier en nu voltrekt.  De gebruikelijke vertaling van punabbhava als ‘wedergeboorte’ verdient hier … Lees verder →

Lijden (dukkha; duḥkha) is iets waar we niet omheen kunnen. Het maakt integraal deel uit van ons mens-zijn. Net zoals vergankelijkheid (anicca; anitya) en het zelfloze (anattā; anātman). Lijden dient zich aan in talloze vormen: verlies, onzekerheid, verwarring, eenzaamheid. Soms subtiel als een onrustige … Lees verder →

Een kalyāṇamitta stelt dat zekerheid onmisbaar is op het pad van de Dhamma. Dat men zonder vaste overtuiging het ‘doel’ niet kan bereiken.  In de Abhidhamma wordt die innerlijke zekerheid omschreven met het begrip adhimokkha—een mentale factor die staat voor vastberadenheid, voor een diepgewortelde helderheid in … Lees verder →

Soms zoekt een mens naar structuren, tradities… naar vormen waarin hij zich gedragen voelt—een gemeenschap, een leer, een organisatie. Iets dat richting geeft, houvast biedt, betekenis schenkt.  De Boeddha heeft daar geen afkeuring voor uitgesproken. Hij zag helder hoe het … Lees verder →

Er is een subtiele honger in het hart van het bestaan. Geen schreeuw, geen lawaai, maar een streven. Een neiging om iets te zijn, iets te worden, iets te betekenen. De Boeddha noemde het ‘dorst’ (taṇhā). Alsof het NU-moment niet volstaat. … Lees verder →

Een professor kwam na een dagenlange tocht aan in het huis van een befaamde zenmeester. Fier stelde hij zichzelf voor door in geuren en kleuren te vertellen over al zijn titels en graden, die hij gedurende zijn lange jaren van … Lees verder →

Er is een vrede die niet beweegt. Geen toestand, geen ervaring, maar een grond onder alle beweging. Niet stil omdat alles tot stilstand komt, maar stil omdat er niets meer afgeweerd hoeft te worden.  In de overlevering wordt gesproken over acalaṃ … Lees verder →

Wakker worden is geen handeling, maar een gebeuren. Het is een moment waarop de ogen open lijken te gaan—alsof het licht nooit afwezig was, maar het gordijn pas nu verschuift. Ontwaken klinkt als iets groots, maar in wezen is het … Lees verder →

 Hoe intiemer onze verbondenheid met de wereld wordt waarin we leven, hoe eenvoudiger en stiller het bestaan zich aandient. Niet als concept, niet als iets om te bereiken, maar als een langzaam ontwaken in de realiteit van wat we zijn.  … Lees verder →

In veel boeddhistische sangha’s, lineages, tradities en structuren, klinkt het denken luid. Er wordt gesproken, gedoceerd, geargumenteerd. Er zijn teksten, commentaren, meningen. Een wereld van woorden, netjes geordend, zorgvuldig toegelicht. Maar tussen al die woorden… hoe zelden valt er stilte. Het hart, … Lees verder →

Van onze kalyāṇamitta Johan ontving ik volgende tekst. Bij het lezen werd ik stil. Door de zachte kracht waarmee woorden zich ontvouwen tot een innerlijke ruimte. Een ruimte waar denken niet weggeduwd wordt, maar voelen het ritme bepaalt. Deze tekst tast behoedzaam de grens af tussen … Lees verder →

Soms zoekt een mens naar structuren, tradities… naar vormen waarin hij zich gedragen voelt—een gemeenschap, een leer, een organisatie. Iets dat richting geeft, houvast biedt, betekenis schenkt.  De Boeddha heeft daar geen afkeuring voor uitgesproken. Hij zag helder hoe het … Lees verder →

Er zijn meer dan tienduizend sutta’s. Bladzijden vol woorden, gesprekken, metaforen. De stem van de Boeddha, bewaard door tijd en toewijding. Een oceaan van onderricht, schijnbaar onmetelijk, voor wie zoekt naar kennis. Maar wie stil wordt… wie luistert niet met … Lees verder →