Auteursarchieven: Guy Eugène Dubois

Er is een stilte die niets nodig heeft. Een stilte die niet ontstaat en niet vergaat. Deze stilte ligt niet tussen twee geluiden in of achter de adem, maar als de ongeboren grond waarin alles opkomt en weer vergaat. In … Lees verder →

In de oude teksten van de Pāli-canon klinkt een zachte, sobere vaststelling die de Boeddha nooit met nadruk, maar steeds met stelligheid uitsprak: slechts enkelen zijn werkelijk ontvankelijk voor de Dhamma. Hij sprak dit uit, niet als oordeel en niet als begrenzing, … Lees verder →

Kan de ontwaakte staat verwoord worden in de taal van wie nog niet ontwaakt is—anders gezegd: op een manier die werkelijk helpt om ontwaken zich te laten ontvouwen? Na zijn ontwaken bracht de Boeddha zeven weken in stilte door in … Lees verder →

Kijk met je hart naar de dingen. Niet met ogen die door haat vertroebeld zijn. Dingen zijn nooit precies zoals ze op het eerste gezicht lijken. Verhalen tonen slechts een fractie van de werkelijkheid. Kleur het leven daarom niet met … Lees verder →

Alles wat verschijnt, verdwijnt. En toch is er iets dat nooit verschijnt, en daarom ook nooit verdwijnt. In het licht van het Ongeborene wordt duidelijk: niets blijft ooit voor altijd—en dat is geen tekort, maar een zachte schoonheid die zich … Lees verder →

Reflecteren over vergankelijkheid (anicca; anitya) is niet bedoeld om ons ongelukkig te maken. Toch raakt het ons vaak diep, soms pijnlijk. Want wie werkelijk kijkt, ziet hoe alles waar het hart zich aan hecht—geliefden, herinneringen, lichamen, gedachten, zelfs de meest verfijnde gevoelens—onderhevig … Lees verder →

Ik ben het Ongeborene. Niet gevormd door geloften of gebruiken, niet geboren uit ritueel of regel. Geen ascese, geen offer, geen zuiveringsbad kan mij aanraken, want ik was nooit bezoedeld.  Wat de Boeddha silabbata-parāmāsa noemde—gehechtheid aan regels en rituelen—vindt in mij geen … Lees verder →

Bevrijding begint bij jezelf. Bevrijding begint bij mettā (maitrī). Liefdevolle vriendelijkheid. Jezelf graag zien. Jezelf-graag-zien. In één woord. Zonder enige hapering. Jezelf graag zien vereist dat je, nadat je je lijden herkend en erkend hebt, er met liefde op reageert. Dat … Lees verder →

Deze tekst verwoordt de betekenis van wedergeboorte (punabbhava; punarbhava) zoals zij voorkomt in de vroeg-boeddhistische canon. Ze is trouw aan de oorspronkelijke, causale en ervaringsgerichte visie van de Boeddha, waarin wedergeboorte geen dogmatische leer of kosmologisch systeem is, maar een … Lees verder →

De Boeddha sprak nooit over het bestaan of niet-bestaan van goden. Niet omdat hij het niet wist, maar omdat zulke vragen niets bijdragen aan bevrijding. De Boeddha sprak over dukkha, over het ontstaan van lijden en over het einde ervan. Zijn … Lees verder →

Er zijn momenten waarop beoefening (bhāvanā; id.) niet langer een zoektocht is, maar eenvoudigweg een beweging van het leven zelf. Wat eerst een inspanning leek, wordt een autonome ademhaling: loslaten en terugkeren. Anders gezegd: het ‘ademen’ verwijst symbolisch naar het dynamische evenwicht … Lees verder →

Wanneer de nevel van onwetendheid (avijjā; avidyā) oplost, wanneer de verwarring die ons blikveld benevelt, wegvalt, openbaart zich iets eenvoudigs—zo eenvoudig dat we er al die tijd overheen keken. Niets verhevens, niets buiten dit eenvoudige zijn. Maar dat wat je al was, … Lees verder →

Buddhadhamma—de leer van de Boeddha—wijst naar inzicht, niet naar het bouwen van structuren of het opstellen van doctrinaire leerstellingen. Woorden zijn slechts richtingaanwijzers, pointers. Ze kunnen de geest doen stilstaan bij iets wat dieper is dan woorden, maar ze zijn … Lees verder →

Onwetendheid (avijjā; avidyā) is geen gebrek aan kennis, maar het verkeerd begrijpen van wat werkelijk is. Het is het niet-zien van de dingen zoals ze zijn—micchā-diṭṭhi, het (ver)dwalen in verkeerd inzicht. Avijjā is zich identificeren met processen en verschijnselen die buiten onze macht … Lees verder →

Net zoals gedachten over het verleden slechts schimmen zijn van wat ooit was, zo zijn gedachten over de toekomst niets meer dan wensdromen. Beiden zijn illusies die zich voordoen als werkelijk. Noch het verleden, noch de toekomst zijn plekken waar … Lees verder →