Auteursarchieven: Guy Eugène Dubois

Er is een moment waarop het zoeken stilvalt. Niet omdat het doel bereikt is, maar omdat het verlangen naar een doel doorzien werd. Het is dan dat iets Ongeborens (ajāta) zich aandient—niet als een ervaring, niet als een verschijnsel, maar als het … Lees verder →

Wat geen wortels heeft in mededogen—broos als het is—zal bezwijken onder zijn eigen gewicht. Wat gebouwd is op onwetendheid, op begeerte of op autoriteit, houdt geen stand. Het draagt de kiem van zijn eigen ineenstorting in zich, zelfs wanneer het … Lees verder →

Meditatie is geen strijd tegen afleiding. Het is ook geen prestatie, geen weg naar een resultaat, geen poging om iets te forceren dat niet wil komen. Het is een stille terugkeer, telkens weer, naar wat hier is—zonder verzet, zonder gehechtheid. … Lees verder →

De bevrijde yogi zit stil. Niet om iets te bereiken, niet om iets vast te houden. De adem komt, de adem gaat, alsof niets ooit anders is geweest. In hem is geen strijd meer, geen verzet, geen gehechtheid aan wie … Lees verder →

Inzicht is geen sprong, geen plotse vondst, geen prestatie. Het ontvouwt zich, als ochtendlicht dat zich uitstrekt over een landschap dat er altijd al was. Zonder het te willen of te forceren, ontvouwt het zich—zacht en stil—wanneer de condities rijp … Lees verder →

Inzicht is geen toevoeging aan het denken, geen verzameling van nieuwe ideeën die de geest versieren. Het is eerder een doorzien, een openvallen van de werkelijkheid zoals ze zich altijd al toont. Thera Soma beschreef het in zijn boek ‘The Way … Lees verder →

Wanneer een arahant het lichaam verlaat, is er geen terugkeer. Er is geen heropstart van het proces, geen nieuwe geboorte, geen verdere wording. Wat samengekomen is, valt uiteen. De vijf khandha’s (skandha’s)—lichaam, gevoel, waarneming, mentale formaties en bewustzijn—lossen stilletjes op in … Lees verder →

❛ De oude Boeddha’s onderwezen de dharma, niet vanwege de dharma maar om ons te helpen. Als wij onszelf werkelijk zouden kennen hoeven we ons niet te verlaten op oude leraren. De wijzen gaan direct naar de kern en gaan … Lees verder →

Ervaar vreugde (piti; prīti) in jouw beoefening. Geniet ervan. Vreugde scheppen in de meditatie vormt een belangrijk onderdeel van je praxis.  Zonder vreugde kan de beoefenaar nooit tot ontwaken komen. Vreugde is de brandstof, de voeding, het substraat dat de meditatie helpt … Lees verder →

❛ Wonderbaarlijk! Ik ben de oeverloze oceaan, waarin de golven van de individuele schepselen zich manifesteren, spontaan vorm aannemen, speels tegen elkaar aanbotsen om—overeenkomstig hun eigen aard—opnieuw in Mij weg te zinken. ❜ In dit vers (2-25) van de Aṣṭāvakra Gītā … Lees verder →

Zintuiglijke verlangens zijn intens verbonden met het ego, met het ‘ik’, ‘mij’ en ‘mijn’: zintuiglijke verlangens worden ingevuld door persoonlijke voorkeuren. Doordat het ‘ik’ zo nauw betrokken is bij zintuiglijke verlangens, leiden deze tot identificatie en daardoor tot lijden (dukkha; duḥkha).  Zintuiglijke verlangens (kāmacchanda; id.) ontstaan … Lees verder →

Zintuiglijke verlangens zijn intens verbonden met het ego, met het ‘ik’, ‘mij’ en ‘mijn’: zintuiglijke verlangens worden ingevuld door persoonlijke voorkeuren. Doordat het ‘ik’ zo nauw betrokken is bij zintuiglijke verlangens, leiden deze tot identificatie en daardoor tot lijden (dukkha; duḥkha).  Zintuiglijke verlangens (kāmacchanda; id.) ontstaan … Lees verder →

De geest in zijn oorspronkelijke staat is de ruimte waar de beoefenaar zich bevrijd weet van zijn virtuele realiteit. Zich vrijmaakt van zijn geconditioneerde ornamenten: verlangens, afkeer, luiheid, loomheid, piekeren, stress en twijfel. Van zijn hindernissen (nīvaraṇāni; nivaraṇāḥ). Van zijn mentale … Lees verder →

De Boeddha beperkte zich niet tot één meditatietechniek. Als Vrij Onderzoeker was ‘trial & error’ zijn geëigende manier van werken. Hij gebruikte alles wat dienstig was om tot Zelfrealisatie te komen. In de Visuddhimagga van Buddhagosa zijn er een veertigtal … Lees verder →

De oorspronkelijke staat—zonder centrum, zonder ‘ik’, ongeboren. Je keert ernaar terug; ze wordt niet ‘bereikt’ (als resultaat van één of andere intentionele handeling). Het klinkt als een paradox: alsof men moet gaan naar wat nooit begon, ontwaken tot wat altijd … Lees verder →