❛ We ervaren bijna nooit rechtstreeks wat pijn werkelijk is, omdat onze reactie erop zo direct is dat het grootste deel van wat we ‘pijn’ noemen in feite onze ervaring is van verzet tegen dat verschijnsel. En dat verzet is doorgaans een stuk pijnlijker dan de oorspronkelijke sensatie. Op dezelfde manier ervaren we vermoeidheid, verveling of angst niet zoals ze zijn; wat we ervaren is ons verzet ertegen. Onze beleving van deze gemoedstoestanden wordt bedekt door onze conditioneringen. We proeven de dingen zelden zoals ze werkelijk zijn, omdat ons geconditioneerd verzet zich ermee moeit en onze afkeer verder versterkt met extra weerzin. Daardoor worden deze toestanden zelden volledig doorleefd of geïntegreerd, en blijven ze als storende onderbrekingen opduiken in de natuurlijke stroom van onze ervaring. ❜
(uit: ‘A gradual awakening’ – Stephen Levine)
