Maandelijkse archieven: augustus 2025

De geest in zijn oorspronkelijke staat is de ruimte waar de beoefenaar zich bevrijd weet van zijn virtuele realiteit. Zich vrijmaakt van zijn geconditioneerde ornamenten: verlangens, afkeer, luiheid, loomheid, piekeren, stress en twijfel. Van zijn hindernissen (nīvaraṇāni; nivaraṇāḥ). Van zijn mentale … Lees verder →

De Boeddha beperkte zich niet tot één meditatietechniek. Als Vrij Onderzoeker was ‘trial & error’ zijn geëigende manier van werken. Hij gebruikte alles wat dienstig was om tot Zelfrealisatie te komen. In de Visuddhimagga van Buddhagosa zijn er een veertigtal … Lees verder →

De oorspronkelijke staat—zonder centrum, zonder ‘ik’, ongeboren. Je keert ernaar terug; ze wordt niet ‘bereikt’ (als resultaat van één of andere intentionele handeling). Het klinkt als een paradox: alsof men moet gaan naar wat nooit begon, ontwaken tot wat altijd … Lees verder →

Het is herfst en de hoofdmonnik van een kleine tempel in het noorden van Japan is druk bezig de bladeren in de tuin bijeen te vegen. Fanatiek heeft hij alle bladeren onder de grote boomgeveegd en terwijl hij ze opruimt … Lees verder →

In de Dhammapada zegt de Boeddha: ❛ Niet in de lucht. Niet in het midden van de oceaan. Niet in een grot. Op de hele wereld is er geen plaats te vinden waar iemand kan ontsnappen aan de gevolgen van zijn onheilzame … Lees verder →

In de Suddhatthaka Sutta ontwikkelt zich een korte maar veelzeggende dialoog: [Een Brahmaan zegt:]‘Ik zie het Zuivere. Ik zie het Ultieme.Een persoon wordt gezuiverd door wat hij ziet.’ [Een Muni zegt:]‘Wie het Ultieme wil ontsluieren, énkel gebaseerd op ‘zien’,limiteert het Ultieme tot … Lees verder →

Vertalen is nooit een louter technische handeling. Het is niet zomaar het overzetten van woorden van de ene taal naar de andere, maar een subtiele vorm van interpretatie. Wie vertaalt, reikt niet enkel het verleden aan, maar vormt tegelijk de … Lees verder →

Soms duikt het op als een troostend idee—het verhaal van reïncarnatie. Alsof er een kern is die blijft, een ziel (attā) die verder trekt, een draad die niet breekt. Maar wie stil zit en kijkt, ziet geen draad. Geen kern. Geen ziel. … Lees verder →

(Over vergankelijkheid, wedergeboorte en het pad van bevrijding.)  In de stilte van aandacht wordt het duidelijk: niets blijft. Geen gedachte, geen gevoel, geen lichaam, geen wereld. Alles wat ontstaat, is onderworpen aan verval. En toch is het precies dit verval … Lees verder →

❛ Er is een manier van zien die niets meer wil begrijpen.Een helderheid die niets hoeft vast te houden.Een stilte die niet gemaakt is,maar zichtbaar wordt wanneer het grijpen stopt.Nibbāna. ❜ In deze verstilde tekst wordt het rijpingsproces van inzicht beschreven zoals … Lees verder →

Het achtste deel van de Dhamma-Zaadjes is uit. Dit boek van Guy Eugène Dubois is een bloemlezing van korte teksten over Dhamma—de Leer van de Boeddha—die dagelijks naar de leden van Ehipassiko, het Boeddhistische Centrum van Antwerpen-Mechelen©, worden toegestuurd. Door deze … Lees verder →

Voor de Boeddha bestaat er maar één werkelijkheid. Maar die werkelijkheid bezit wel twee aspecten—wereldlijk (lokiya; laukika) en bovenwereldlijk (lokuttara; laukottara). Aan de ene kant is er de lokiya werkelijkheid: de wereld zoals ze verschijnt aan het gewone bewustzijn, vol beweging, dualiteit, ontstaan en vergaan. … Lees verder →

Vraag: Door een kalyanamitta wordt me de vraag gesteld hoeveel mensen erin slagen om inzicht te ervaren in de werkelijkheid zoals ze werkelijk is (yathābhūta-ñāṇadassana; yathābhūta-jñānadarśana). Inherente twijfel lijkt als een zwarte wolk boven deze indirecte vraag te zweven. Ik lees de vraag … Lees verder →

Soms zoekt een mens naar structuren, tradities… naar vormen waarin hij zich gedragen voelt—een gemeenschap, een leer, een organisatie. Iets dat richting geeft, houvast biedt, betekenis schenkt. De Boeddha heeft daar geen afkeuring voor uitgesproken. Hij zag helder hoe het … Lees verder →