Auteursarchieven: Guy Eugène Dubois

Wanneer we stil zitten en luisteren naar de stroom van ervaring, ontdekken we dat er nergens een kern te vinden is die blijvend is, nergens een wezenlijk ‘ik’ dat alle verschijnselen draagt.  Wat we gewoonlijk als ‘onszelf’ beschouwen—lichaam, gevoelens, gedachten, … Lees verder →

Wanneer we stil zitten en luisteren naar de stroom van ervaring, ontdekken we dat er nergens een kern te vinden is die blijvend is, nergens een wezenlijk ‘ik’ dat alle verschijnselen draagt.  Wat we gewoonlijk als ‘onszelf’ beschouwen—lichaam, gevoelens, gedachten, … Lees verder →

Wanneer we zitten in stilte, of wandelen in aandacht, merken we hoe zich onophoudelijk gedachten aandienen. Soms zacht, als een briesje dat nauwelijks merkbaar is. Soms heftig, als golven die het hele bewustzijn overspoelen.  Er is geen enkele noodzaak om … Lees verder →

Ieder is zijn eigen beschermer In de Dhammapada, Vers 160, zegt de Boeddha: ❛ Attā hi attano nātho — Ieder is zijn eigen beschermer.❜ Deze woorden nodigen uit tot diepe bezinning. Vaak kijken we naar buiten voor bescherming: een leraar, een sangha, een traditie, een stroming, een … Lees verder →

In de Alagaddūpama Sutta, Majjhima Nikāya 22, gebruikt de Boeddha de gelijkenis van het vlot. Hij beschrijft iemand die een gevaarlijke rivier wil oversteken. Aan deze oever heerst gevaar en onzekerheid, aan de overkant is veiligheid en vrede. De man maakt een vlot … Lees verder →

Wanneer we de woorden vimutti (Skt. vimukti) en nibbāna (Skt. nirvāṇa) in de teksten ontmoeten, lijkt het alsof ze hetzelfde aanduiden. Toch schuilt er een subtiel, maar wezenlijk onderscheid in deze begrippen. Het ene verwijst naar de ervaring, het andere naar de werkelijkheid waar die ervaring in wortelt. Vimutti is … Lees verder →

Ontwaken is het verdwijnen van de zoeker. Geen kroon op het hoofd van de yogi, maar het uitdoven van elk spoor van bezit—van elk ‘ik’, ‘mij’ en ‘mijn’.  Wie bodhi wil bereiken, blijft er onherroepelijk van verwijderd. Wie niets meer verbergt, niets meer vasthoudt, … Lees verder →

De Dhamma vraagt niet om navolging, maar om ontwaken. Niet om geloof, maar om doorzicht. Niet om overgave aan een figuur buiten ons, maar om het openen van wat diep binnen ons klaar ligt—stil, helder, onaangetast. Wie zich werkelijk wendt tot het … Lees verder →

Dit vraagt om enige verduidelijking: enerzijds over verlangen (taṇhā; tṛṣṇā), anderzijds over bevrijding (vimutti; vimukti). De sutta’s vermelden drie vormen van verlangen: zintuiglijk verlangen (kāma-taṇhā; kāma-tṛṣṇā); verlangen naar worden, naar eeuwig bestaan (bhava-taṇhā; bhava-tṛṣṇā); en verlangen naar niet-bestaan (vibhava-taṇhā; vibhava-tṛṣṇā). Volgens de Mahāniddesa (Mahānirdeśa) bestaan er twee wijzen van bevrijding:→ bevrijding van … Lees verder →

Aandacht is synoniem voor ‘bewust zijn’. Voor ‘alert zijn’. Voor ‘wakker zijn’. Zich spontaan bewust zijn van alles wat ons omringt. Zich spontaan bewust zijn van ‘de’ wereld. Niet van ‘onze’ wereld. Zonder stoorzenders. Zonder gedachten. Beter: ‘spontaan’ staat voor … Lees verder →

Er is een moment waarop het zoeken stilvalt. Niet omdat het doel bereikt is, maar omdat het verlangen naar een doel doorzien werd. Het is dan dat iets Ongeborens (ajāta) zich aandient—niet als een ervaring, niet als een verschijnsel, maar als het … Lees verder →

Wat geen wortels heeft in mededogen—broos als het is—zal bezwijken onder zijn eigen gewicht. Wat gebouwd is op onwetendheid, op begeerte of op autoriteit, houdt geen stand. Het draagt de kiem van zijn eigen ineenstorting in zich, zelfs wanneer het … Lees verder →

Meditatie is geen strijd tegen afleiding. Het is ook geen prestatie, geen weg naar een resultaat, geen poging om iets te forceren dat niet wil komen. Het is een stille terugkeer, telkens weer, naar wat hier is—zonder verzet, zonder gehechtheid. … Lees verder →

De bevrijde yogi zit stil. Niet om iets te bereiken, niet om iets vast te houden. De adem komt, de adem gaat, alsof niets ooit anders is geweest. In hem is geen strijd meer, geen verzet, geen gehechtheid aan wie … Lees verder →

Inzicht is geen sprong, geen plotse vondst, geen prestatie. Het ontvouwt zich, als ochtendlicht dat zich uitstrekt over een landschap dat er altijd al was. Zonder het te willen of te forceren, ontvouwt het zich—zacht en stil—wanneer de condities rijp … Lees verder →