Categorie archieven: Uncategorized

Inzicht is geen toevoeging aan het denken, geen verzameling van nieuwe ideeën die de geest versieren. Het is eerder een doorzien, een openvallen van de werkelijkheid zoals ze zich altijd al toont. Thera Soma beschreef het in zijn boek ‘The Way … Lees verder →

Wanneer een arahant het lichaam verlaat, is er geen terugkeer. Er is geen heropstart van het proces, geen nieuwe geboorte, geen verdere wording. Wat samengekomen is, valt uiteen. De vijf khandha’s (skandha’s)—lichaam, gevoel, waarneming, mentale formaties en bewustzijn—lossen stilletjes op in … Lees verder →

❛ De oude Boeddha’s onderwezen de dharma, niet vanwege de dharma maar om ons te helpen. Als wij onszelf werkelijk zouden kennen hoeven we ons niet te verlaten op oude leraren. De wijzen gaan direct naar de kern en gaan … Lees verder →

Ervaar vreugde (piti; prīti) in jouw beoefening. Geniet ervan. Vreugde scheppen in de meditatie vormt een belangrijk onderdeel van je praxis.  Zonder vreugde kan de beoefenaar nooit tot ontwaken komen. Vreugde is de brandstof, de voeding, het substraat dat de meditatie helpt … Lees verder →

❛ Wonderbaarlijk! Ik ben de oeverloze oceaan, waarin de golven van de individuele schepselen zich manifesteren, spontaan vorm aannemen, speels tegen elkaar aanbotsen om—overeenkomstig hun eigen aard—opnieuw in Mij weg te zinken. ❜ In dit vers (2-25) van de Aṣṭāvakra Gītā … Lees verder →

Zintuiglijke verlangens zijn intens verbonden met het ego, met het ‘ik’, ‘mij’ en ‘mijn’: zintuiglijke verlangens worden ingevuld door persoonlijke voorkeuren. Doordat het ‘ik’ zo nauw betrokken is bij zintuiglijke verlangens, leiden deze tot identificatie en daardoor tot lijden (dukkha; duḥkha).  Zintuiglijke verlangens (kāmacchanda; id.) ontstaan … Lees verder →

Zintuiglijke verlangens zijn intens verbonden met het ego, met het ‘ik’, ‘mij’ en ‘mijn’: zintuiglijke verlangens worden ingevuld door persoonlijke voorkeuren. Doordat het ‘ik’ zo nauw betrokken is bij zintuiglijke verlangens, leiden deze tot identificatie en daardoor tot lijden (dukkha; duḥkha).  Zintuiglijke verlangens (kāmacchanda; id.) ontstaan … Lees verder →

De geest in zijn oorspronkelijke staat is de ruimte waar de beoefenaar zich bevrijd weet van zijn virtuele realiteit. Zich vrijmaakt van zijn geconditioneerde ornamenten: verlangens, afkeer, luiheid, loomheid, piekeren, stress en twijfel. Van zijn hindernissen (nīvaraṇāni; nivaraṇāḥ). Van zijn mentale … Lees verder →

De Boeddha beperkte zich niet tot één meditatietechniek. Als Vrij Onderzoeker was ‘trial & error’ zijn geëigende manier van werken. Hij gebruikte alles wat dienstig was om tot Zelfrealisatie te komen. In de Visuddhimagga van Buddhagosa zijn er een veertigtal … Lees verder →

De oorspronkelijke staat—zonder centrum, zonder ‘ik’, ongeboren. Je keert ernaar terug; ze wordt niet ‘bereikt’ (als resultaat van één of andere intentionele handeling). Het klinkt als een paradox: alsof men moet gaan naar wat nooit begon, ontwaken tot wat altijd … Lees verder →

Het is herfst en de hoofdmonnik van een kleine tempel in het noorden van Japan is druk bezig de bladeren in de tuin bijeen te vegen. Fanatiek heeft hij alle bladeren onder de grote boomgeveegd en terwijl hij ze opruimt … Lees verder →

In de Dhammapada zegt de Boeddha: ❛ Niet in de lucht. Niet in het midden van de oceaan. Niet in een grot. Op de hele wereld is er geen plaats te vinden waar iemand kan ontsnappen aan de gevolgen van zijn onheilzame … Lees verder →

In de Suddhatthaka Sutta ontwikkelt zich een korte maar veelzeggende dialoog: [Een Brahmaan zegt:]‘Ik zie het Zuivere. Ik zie het Ultieme.Een persoon wordt gezuiverd door wat hij ziet.’ [Een Muni zegt:]‘Wie het Ultieme wil ontsluieren, énkel gebaseerd op ‘zien’,limiteert het Ultieme tot … Lees verder →

Vertalen is nooit een louter technische handeling. Het is niet zomaar het overzetten van woorden van de ene taal naar de andere, maar een subtiele vorm van interpretatie. Wie vertaalt, reikt niet enkel het verleden aan, maar vormt tegelijk de … Lees verder →

Soms duikt het op als een troostend idee—het verhaal van reïncarnatie. Alsof er een kern is die blijft, een ziel (attā) die verder trekt, een draad die niet breekt. Maar wie stil zit en kijkt, ziet geen draad. Geen kern. Geen ziel. … Lees verder →