Categorie archieven: Uncategorized

In het boeddhisme worden Vijf Hindernissen (pañca nīvaraṇāni; pañca nivāraṇāni) genoemd—vijf krachten die de geest verduisteren en verhinderen om helder te zien. Het zijn actieve, manifeste belemmeringen in de geest. Ze ontspringen aan diepere, sluimerende tendensen (anusaya’s; anuśaya’s), die pas volledig uitgeroeid worden bij … Lees verder →

Twee monniken waren op trektocht en kwamen plots bij een verwoeste boerenwagen. De berijder was afgeranseld en zat onder het bloed. De arme man waarschuwde de monniken voor een roversbende in de buurt. Onze monniken verzorgden de man en vervolgden … Lees verder →

Idappaccayata betekent ‘de geconditioneerde aard’. Datgene wat voor zijn ontstaan, zijn bestaan en zijn vergaan afhankelijk is van welbepaalde voorwaarden en oorzaken. Het is de term voor het causale principe (Afhankelijk Ontstaan—paticca samuppada) dat de Boeddha ontdekte op de avond van … Lees verder →

Om goed te mediteren, hoeven we slechts onze directe ervaring te volgen, en de eerlijkheid op te brengen om deze ervaring zonder omwegen te erkennen. Zo wordt de essentie van meditatieve beoefening teruggebracht tot twee kernkwaliteiten: inzet (viriya; vīrya) en eerlijkheid (sacca; satya).  … Lees verder →

Het lijden (dukkha; duḥkha) heeft een functie: het maakt ons wakker. Het nodigt uit tot ontwaken (bujjhati; bodhati)—tot een onmiddellijk en ongekunsteld besef van de werkelijkheid (sacca; satya). Deze werkelijkheid is niet verborgen, maar wordt zelden werkelijk doorzien. Wat wij doorgaans doen, is zien—waarnemen, … Lees verder →

Inzichten kunnen zich onverwacht aandienen. Soms in stilte, soms in verwondering, soms in een moment waarin het denken stilvalt en iets groters door de kieren van het gewone heen verschijnt. Het wordt dan ervaren als een opening, een glimp van … Lees verder →

❛ Als je de toekomst zwart ziet en spijt hebt over het verleden, waar kun je dan nog schuilen behalve in het heden? Als kwellende gedachten je gezond verstand bestormen, dan is het heden een stil middelpunt om in te … Lees verder →

Vimutti (Skt. vimukti) verwijst naar bevrijding: de innerlijke bevrijding die ontstaat door het volledig uitdoven van dukkha (Skt. duḥkha).Deze bevrijding is het natuurlijke gevolg (phala; Skt. phala) van helder, direct en zuiver inzicht in het pad dat door de Boeddha onderwezen werd. Het is het … Lees verder →

❛ Mededogen geeft van nature aanleiding tot verdraagzaamheid en vergeving. Het stelt ons in staat te waarderen dat zelfs iemand die we als een vijand beschouwen een mens is met recht op gelukkig zijn. Dit is een van de redenen … Lees verder →

Beschouw de dingen zoals ze werkelijk zijn. Niet zoals je wilt dat ze zijn. Of net niet wilt dat ze zijn. Of hoopt dat ze zijn. Bekijk de verschijnselen niet op de geconditioneerde manier die de maatschappij en je omgeving je opdringt. … Lees verder →

Alles verandert—anicca (anitya). Alles is met elkaar verbonden—paṭiccasamuppāda (pratītyasamutpāda). Niets behoort werkelijk iemand toe—anattā (anātman). Inzicht in deze eenvoudige, diepe waarheid opent de deur naar bevrijding. Waar dit inzicht ontbreekt, ontstaat het verlangen om te bezitten—zelfs de Dhamma.  Maar de Dhamma behoort niemand toe. Zij is als … Lees verder →

Verlichting is geen daad van ‘worden’ (bhava; id.), geen prestatie die een beoefenaar zich kan toe-eigenen. Zij is het eenvoudige, stille inzicht dat er geen blijvend zelf is—slechts vergankelijke processen die komen en gaan, zonder eigenaar, zonder centrum. De zoektocht naar bevrijding … Lees verder →

In de zoektocht naar wijsheid, verlichting of realisatie, wordt het pad vaak voorgesteld als een ladder: een reeks treden die beklommen moeten worden, een weg van geleidelijke vooruitgang waarin elke stap ons hoger, dichter bij het doel brengt. We worden … Lees verder →

❛ Als je wilt ontdekken wat waarheid is, moet je volkomen vrij zijn van alle religies, van alle conditioneringen, van alle dogma’s, van alle vormen van geloof, van iedere vorm van gezag dat erop gericht is dat je je aanpast, … Lees verder →

Dat het menselijk lichaam vergankelijk is, onbevredigend en geen permanente substantie bezit, is direct waarneembaar in de universele stadia van kindertijd, jeugd, volwassenheid en ouderdom. Hetzelfde geldt voor alle mentale en spirituele manifestaties. Het inzicht in het feit dat anicca (anitya), dukkha (duḥkha) en anattā (anātman) alle verschijnselen … Lees verder →