Niet de stromingen, niet de tradities, niet de structuren zijn essentieel—wat telt is de Dhamma en de Vinaya. De Leer en de Discipline.
Niet wat zich daaromheen heeft gevormd is belangrijk, uitsluitend wat bevrijdend werkt. Niet de namen waaronder iets gebracht wordt, maar het hart dat bevrijding zoekt. Niet de vorm, maar de inhoud. Niet de school, maar de stilte.
De Dhamma die leidt naar loslaten, de Vinaya die zuivert en beschermt—dát is de toetssteen. Alles wat daarmee strookt is waardevol, alles wat daarvan afleidt mag losgelaten worden.
