Maandelijkse archieven: september 2025

We kunnen het ‘God’ noemen, we kunnen het ‘Dhamma’ noemen, of we kunnen ervoor kiezen het helemaal geen naam te geven. Maar zolang we gevangen blijven in het symbool, betreden we nooit werkelijk de relatie met datgene waar het symbool … Lees verder →

Wanneer we ons vastklampen aan wat voorbijgaat, wanneer we proberen verandering tegen te houden, verliezen we de werkelijkheid—de dingen zoals ze zijn (yathābhūta-ñāṇadassana; yathābhūta-jñānadarśana)—uit het oog. Het bestaan staat niet stil, heeft geen eeuwige finaliteit, is geen stilstaand meer, maar een … Lees verder →

We leven niet enkel in het ogenblik zoals het zich aandient: elk moment schraagt immers een fundament van verleden en toekomst, een weefsel waarin herinnering en verwachting elkaar in het heden ontmoeten. Het NU is nooit louter een punt op … Lees verder →

In onze wereld en tijdsgeest wordt kennis—intellect—vaak gezien als de hoogste vorm van menselijke verfijning. We bewonderen grote denkers, we verheerlijken verstand, we vertrouwen erop dat meer analytisch vermogen ons dichter bij waarheid brengt.  Geleerdheid is een krachtig instrument, maar … Lees verder →

In onze wereld en tijdsgeest wordt kennis—intellect—vaak gezien als de hoogste vorm van menselijke verfijning. We bewonderen grote denkers, we verheerlijken verstand, we vertrouwen erop dat meer analytisch vermogen ons dichter bij waarheid brengt.  Geleerdheid is een krachtig instrument, maar … Lees verder →

De stroom die alles draagt… Wanneer we loslaten wie we menen te zijn—alle voorstellingen, beelden en illusies—opent zich de stroom van levenskracht die het gehele universum doordringt. Die stroom was er altijd al, maar zolang we vasthouden aan de vele … Lees verder →

Dhamma is geen systeem van geloofswaarheden en geen verzameling dogma’s die men moet aannemen. Zij is een uitnodiging om te zien, om te onderzoeken, om te doorgronden. De Boeddha zelf heeft nooit gevraagd om hem blind te volgen. Integendeel, hij moedigde … Lees verder →

Een leraar raadt zijn leerling aan om drie keer per dag te mediteren. De leerling kijkt hem ernstig aan, en zegt dan: ‘Ik zal het proberen.’ De leraar knikt, loopt weg en laat het boek dat hij onder zijn arm … Lees verder →

Wanneer we stil zitten en luisteren naar de stroom van ervaring, ontdekken we dat er nergens een kern te vinden is die blijvend is, nergens een wezenlijk ‘ik’ dat alle verschijnselen draagt.  Wat we gewoonlijk als ‘onszelf’ beschouwen—lichaam, gevoelens, gedachten, … Lees verder →

Wanneer we stil zitten en luisteren naar de stroom van ervaring, ontdekken we dat er nergens een kern te vinden is die blijvend is, nergens een wezenlijk ‘ik’ dat alle verschijnselen draagt.  Wat we gewoonlijk als ‘onszelf’ beschouwen—lichaam, gevoelens, gedachten, … Lees verder →

Wanneer we zitten in stilte, of wandelen in aandacht, merken we hoe zich onophoudelijk gedachten aandienen. Soms zacht, als een briesje dat nauwelijks merkbaar is. Soms heftig, als golven die het hele bewustzijn overspoelen.  Er is geen enkele noodzaak om … Lees verder →

Ieder is zijn eigen beschermer In de Dhammapada, Vers 160, zegt de Boeddha: ❛ Attā hi attano nātho — Ieder is zijn eigen beschermer.❜ Deze woorden nodigen uit tot diepe bezinning. Vaak kijken we naar buiten voor bescherming: een leraar, een sangha, een traditie, een stroming, een … Lees verder →

In de Alagaddūpama Sutta, Majjhima Nikāya 22, gebruikt de Boeddha de gelijkenis van het vlot. Hij beschrijft iemand die een gevaarlijke rivier wil oversteken. Aan deze oever heerst gevaar en onzekerheid, aan de overkant is veiligheid en vrede. De man maakt een vlot … Lees verder →

Wanneer we de woorden vimutti (Skt. vimukti) en nibbāna (Skt. nirvāṇa) in de teksten ontmoeten, lijkt het alsof ze hetzelfde aanduiden. Toch schuilt er een subtiel, maar wezenlijk onderscheid in deze begrippen. Het ene verwijst naar de ervaring, het andere naar de werkelijkheid waar die ervaring in wortelt. Vimutti is … Lees verder →

Ontwaken is het verdwijnen van de zoeker. Geen kroon op het hoofd van de yogi, maar het uitdoven van elk spoor van bezit—van elk ‘ik’, ‘mij’ en ‘mijn’.  Wie bodhi wil bereiken, blijft er onherroepelijk van verwijderd. Wie niets meer verbergt, niets meer vasthoudt, … Lees verder →