Maandelijkse archieven: oktober 2025

Leegte—suññatā (śūnyatā)—is geen koude ontkenning van wat zich aandient. Het is geen afwijzing van de wereld, geen vlucht uit het leven, geen bewering dat niets bestaat. Integendeel, het is een zacht ontwaken uit de droom dat iets vast en blijvend … Lees verder →

De Buddhadhamma is helder, open, spontaan— nooit sektarisch, nooit bekrompen tot het grote gelijk van de Eénoog. De lakmoesproef is eenvoudig: zoals een stukje lakmoespapier toont wat zuur is en wat niet, zo onthult de levende beoefening wat zuiver Dhamma is. Wanneer de leer … Lees verder →

Op het spirituele pad is niets statisch. Geen identiteit houdt stand, geen mijlpaal blijft onaangeroerd. De weg is geen rechte lijn met een beginpunt en een einde. Zij is een voortdurende ontvouwing—een proces zonder voltooiing, een beweging zonder bezit. Soms … Lees verder →

Er zijn momenten waarop de waarheid zich toont in iets heel eenvoudigs—een blad dat valt, een wolk die oplost, een ademhaling die komt en gaat. In dat ogenschijnlijk gewone schuilt het wonder van verbondenheid. Thich Nhat Hanh, in zijn beschouwing … Lees verder →

Elke conditionering, elk verlangen, elke afkeer verdwijnt wanneer de beoefenaar het benoemt. Benoemen staat voor: niet analyseren, niet verklaren, niet oordelen. Het is eenvoudigweg zien wat er is. In het heldere licht van aandacht verliest het object zijn dwingende kracht. … Lees verder →

Wanneer een ander spreekt vanuit boosheid, is de geest van de wijze yogi niet geschokt. Er is in hem of haar geen innerlijke beweging die wil terugduwen, rechtzetten of verdedigen. Niet omdat hij of zij zich afsluit, maar omdat hij of zij … Lees verder →

Zelfs inzicht is geen bezit Er komt soms een moment van helderheid. Niet als gevolg van denken, niet als gevolg van zoeken. Maar als iets dat oplicht—zonder eigenaar, zonder oorsprong. Een besef, een inzicht dat alles wat verschijnt, leeg is. Voorwaardelijk. Los … Lees verder →

Op het spirituele pad is niets statisch. Geen identiteit houdt stand, geen mijlpaal blijft onaangeroerd. De weg is geen rechte lijn met een beginpunt en een einde. Zij is een voortdurende ontvouwing—een proces zonder voltooiing, een beweging zonder bezit. Soms … Lees verder →

Alles beweegt. Alles verandert. En het is precies door die verandering dat we leven. De adem stroomt binnen en gaat weer naar buiten. Het hart klopt in golven. Elke ervaring komt, verblijft even, en verdwijnt weer in de stilte van … Lees verder →

In een wereld die voortdurend roept dat we iets moeten doen, iets moeten worden, iets moeten voortbrengen—lijkt stilzitten haast een misdaad. Alsof rust enkel toegestaan is wanneer ze verdiend is. Alsof ademen pas zin heeft wanneer het tot een resultaat … Lees verder →

De Boeddha liet niets na dat behouden moest worden. Geen leerstoel, geen titel, geen lijn van opvolging. Geen naam die gewijd werd, geen gezag dat overgedragen moest worden. Hij sprak niet over erfgoed, maar over het loslaten van bezit. Niet … Lees verder →

Er is een weten dat zichzelf niet hoeft uit te leggen. Het ontstaat niet uit discussie, en het zoekt niet te overtuigen. Het heeft geen standpunt te verdedigen, geen systeem of structuur te ondersteunen, geen identiteit te bevestigen. Het is … Lees verder →

De visie van de Boeddha is geen doctrine, geen systeem, geen erfenis van woorden die bewaard moet worden. Zij is het openvallen van het hart voor wat is—ongekleurd, ongefilterd, onvoorwaardelijk. Het is het stille pasāda (1) dat niets hoeft te veranderen. Wat … Lees verder →

Er is een moment dat zich niet laat benoemen, niet laat vasthouden. Toch is het daar dat het leven ademt—stil, ononderbroken, werkelijk. Elke ervaring, elke werkelijkheid voltrekt zich in het heden. Dat maakt het tot de enige plaats waar vreugde … Lees verder →

Uitsluitend in stilte bevindt zich de ware transcendentie, maar let op: stilte is bedeesd. Stilte komt nooit met wereldse bravoure, komt nooit met een processie van barokke praal en dito spektakel, met op kop een opzichtige tamboer, die met zijn … Lees verder →