De mens is aan de wereld geketend door verlangen. Door begeerte. In onze onwetendheid gaan we ervan uit dat de fenomenale wereld werkelijk bestaat, terwijl de zintuiglijke wereld een illusie is, een begoocheling.
Onze identificatie met de wereld zorgt ervoor dat we onderworpen zijn aan saṃsāra—de eeuwige cyclus van geboorte over dood naar wedergeboorte. Op het moment dat de yogi zich bevrijdt van begeerte verdwijnt deze schijnbare realiteit van de fenomenale wereld. En verdwijnt tezelfdertijd saṃsāra. Wanneer door uitdoving het ‘worden’ (Skr. bhāva) stopt, eindigt automatisch de cyclus van wedergeboorte.
