Vanmorgen verscheen in het Boeddhistisch Dagblad een artikel van Michäel Hoek dat zeer duidelijk aangeeft wat er in onze beoefening écht toe doet: de plicht van de beoefenaar om zélf de Leer te ontdekken en te ervaren. Om zélf te ‘zien’ wat de Boeddha bedoelde. Consistent en coherent. Om je eigen meester te zijn. Zonder hoofd boven je hoofd. Om een boeddha-in wording te zijn. Een embryonale Boeddha. Dat is waar Ehipassiko voor staat. Wie de Dhamma-Vinaya ziet, zal de essentie van de Leer zien. Zal in de sangha een ware erfgenaam van de Boeddha zijn. Een dhammanuvatti die, wars van elk sectarisme en dogmatisme, voorbij elke structuur, zijn eigen weg baant naar zelfrealisatie.
Het artikel van Michaël Hoek kan je integraal lezen door te klikken op bovenstaande foto.
