Wanneer de mens zich identificeert met het ‘ik’ en niet met het Universele Bewustzijn ontstaat de gedachte dat het ‘ik’ objecten van de wereld kan verwerven. Dit resulteert in verlangen. Verlangen tenslotte resulteert in hechting, in binding, in gebondenheid.
Daarom bestaat verzaking erin om niet enkel afstand te doen van de buitenwereld, maar ook afstand te doen van het lichaam dat integraal deel uitmaakt van die wereld. De gebondenheid aan de cyclus van geboorte en dood (P. samsara) spruit voort uit onze gebondenheid aan het lichaam. Dit is de reden waarom afstand doen van het lichaam en ervan loskomen de eerste en belangrijkste stap is in het afstand doen van de wereld en het cultiveren van onthechting.
Door onthecht naar het lichaam te kijken wordt het een ‘voertuig’, terwijl het door identificatie een ‘last’ wordt. Anders gezegd: respecteer het lichaam en behandel het goed maar vermijd elke emotionele of fysieke gehechtheid, zodat je zelfbeeld, je trots of geluk niet afhangt van hoe goed, aantrekkelijk, jong of fit je eruit ziet.
Een andere reden om je niet te identificeren met je lichaam is om jezelf te bevrijden van de bezoedelingen (P. kilesa’s) van je lichaam. Wanneer je jezelf identificeert met je lichaam, word je immers kwetsbaar voor veel problemen die pijn en lijden veroorzaken doordat je lichaam er kwetsbaar voor is: de angst en ongerustheid die spontaan voortkomen uit de onontkomelijke werkelijkheid van veroudering, ziekte en dood.
