Verzaking (P. nekkhamma)
Je hoeft de wereld niet los te laten om je te bevrijden van dukkha. Integendeel, je moet de wereld juist gebruiken om je ervan te verlossen. De dingen van de wereld kan je immers niet loochenen. Het is dwaas om het licht van de zon te ontkennen. Het volstaat dat je realiseert dat de wereld vergankelijk is. En dat je dit inzicht gelijkmoedig aanvaardt.
Verzaking slaat niet op de wereld zelf. Verzaking slaat op de intentie (P. cetana) om het verlangen naar de zintuiglijke wereld te blussen. Maar ook deze intentie zélf kan bol staan van verlangen. Wanneer verzaking een obsessie wordt staat het de beëindiging van dukkha in de weg. Remember het diepe verlangen naar stroombetreding. Het ‘Ananda-complex’.
Slechts door de wereld aandachtig te observeren kan je dukkha begrijpen (P. dukkha sacca). Kan je de oorzaak van dukkha loslaten (P. samudaya sacca). Kan je de beëindiging van dukkha realiseren (P. nirodha sacca). En kan je het pad cultiveren dat je uit dukkha bevrijdt (P. magga sacca).
Verzaking is intentie. De intentie om in je gedachten, woorden en daden elk verlangen (P. tanha, lobha) achterwege te laten. Door elk verlangen dat naar ‘worden’ (P. bhava) leidt los te laten. Door elk verlangen dat naar ‘weder’-geboorte voert te vernietigen.
Wanneer je geen brandstof meer geeft aan verlangen ga je de thuisloosheid in. Geef je je conditionering op. Zie je je oorspronkelijk gezicht. Kom je écht thuis. Bevrijd je jezelf uit dukkha.
