Gisteravond, nà de stille meditatie van Ehipassiko-Mechelen, las onze meditatiebegeleider, Johan Cappaert, volgende indringende tekst voor van de Franse filosoof Michel de Montaigne. De tekst komt uit ‘De Essays’:
” We moeten zo mogelijk een vrouw hebben, kinderen, bezittingen en vooral een goede gezondheid, maar ons daar niet zó aan hechten dat ons geluk ervan afhangt. Wij moeten een achterkamer voor onszelf apart houden, om daarin volkomen ongestoord onze eenzaamheid en afzondering te cultiveren en ons werkelijk vrij te maken. In deze ruimte moeten wij dagelijks het gesprek met onszelf aangaan, een zo persoonlijk onderhoud dat geen enkele relatie of omgang met de buitenwereld dit kan verstoren. Daar moeten we praten en lachen alsof wij geen vrouw, kinderen en bezittingen, geen personeel en bedienden hebben, zodat als wij ze op een gegeven moment kwijtraken, het niet nieuw voor ons is het zonder hen te moeten stellen. Wij hebben een ziel die tot zichzelf kan inkeren en zichzelf gezelschap kan houden, zij heeft flink wat te bestormen en te verdedigen, te geven en te nemen. Wij hoeven niet bang te zijn dat wij in deze eenzaamheid vergaan van verveling omdat we niets om handen hebben. Wees in eenzaamheid een wereld voor jezelf. “