Dhamma gaat over bevrijding uit dukkha en heelheid.
Niet over verbale dogmatiek en conceptuele hoogstandjes.
Niet over metafysische bespiegelingen, die alsmaar groter lijken te worden naarmate we verder verwijderd zijn van het parinibbana van de Boeddha.
Niet over structuren en erkenningen: hoe onwetend kan je zijn als je probeert het noumenale in zintuiglijke structuren te vatten? Hoe arrogant om je spiritualiteit te laten ‘erkennen’ door wereldse machthebbers? Hoe protserig om jezelf uit te roepen als ‘representatief’?
Niet over sektarische stromingen, tradities en lineages. Niet over riten en rituelen. Niet over het rigoureus opvolgen van allerlei obscure regeltjes, waar je in de verste verte de betekenis niet van kent.
De Boeddha is nochtans duidelijk in zijn eerste twee voordrachten voor de Vijf Gezellen in het Hertenkamp in Sarnath. De Nederlandse vertaling van beide sutta’s vind je op de Ehipassiko Academie door het aanklikken van volgende link: https://yatha-bhuta.com/624-2/
Dhamma gaat over dukkha begrijpen. De oorzaak van dukkha loslaten. Het beëindigen van dukkha. En het cultiveren van het pad dat leidt tot de beëindiging van dukkha.
Dhamma gaat over zelfrealisatie. Over ontwaken. Over wakker worden. Over inzichtelijk ‘ervaren’.
Hou je bezig met het essentiële. Niet met het bijkomstige. Verspil je tijd niet aan triviale zaken: onthou je ervan toevlucht te zoeken in de zintuiglijke wereld, die slechts tijdelijke bevrediging biedt maar geen blijvende bevrijding. Zelfrealisatie (P. nibbana) kan uitsluitend gerealiseerd worden in dít moment—in het hier en nu. Niet in één of andere mystieke toekomst.
Richt je aandacht (P. sati) exclusief op het heden en veranker je meditatie (P. bhavana) in het huidige moment.
Hou het simpel. Observeer. Wees waakzaam: op je lichaam, op je gewaarwordingen en gevoelens, op je geest en op de objecten van je geest (P. satipatthana). Benader dit met aandacht en gelijkmoedigheid.
Zo ontdek je wat écht van belang is in helende stilte.
