Door dit proces volledig te begrijpen en te aanvaarden, overstijgt de beoefenaar (dhammanuvatti) de angst voor ziekte, ouderdom en dood, ook al ondergaat hij deze fysiek.
Hij transcendeert de angst voor de dood en overstijgt zijn sterfelijkheid. Hierdoor overwint hij dukkha (het lijden). Hij realiseert het Ongeborene en het Doodloze, de staat van nibbana. Dit leidt tot een onveranderlijk geluk, acalam sukham.
