Wanneer de mens zich identificeert met het ‘ik’, ontstaat de gedachte dat het ‘ik’ objecten van de wereld kan verwerven. Dit resulteert in verlangen. Verlangen leidt uiteindelijk tot hechting, binding en gebondenheid. Daarom bestaat verzaking erin om niet alleen afstand te doen van de buitenwereld, maar ook van het lichaam dat integraal deel uitmaakt van die wereld. De gebondenheid aan de cyclus van geboorte en dood (P. samsara)komt voort uit onze gehechtheid aan het lichaam. Cultiveer onthechting: verwaarloos je lichaam niet, maar raak er ook niet aan gehecht. Bewandel de Middenweg tussen zelfkastijding en genotzucht.
Door onthecht naar het lichaam te kijken, wordt het een ‘voertuig’, terwijl het door identificatie een ‘last’ wordt. Anders gezegd: respecteer het lichaam en behandel het goed, maar vermijd elke emotionele of fysieke gehechtheid, zodat je zelfbeeld, trots of geluk niet afhankelijk is van hoe goed, aantrekkelijk, jong of fit je eruitziet.
Een andere reden om je niet te identificeren met je lichaam is om jezelf te bevrijden van de bezoedelingen onwetendheid, verlangen en afkeer (P. kilesa’s) van je lichaam.
Wanneer je jezelf identificeert met je lichaam, word je immers kwetsbaar voor veel problemen die pijn en lijden veroorzaken doordat je lichaam er kwetsbaar voor is: de angst en ongerustheid die spontaan voortkomen uit de onontkoombare werkelijkheid van veroudering, ziekte en dood.
