De Boeddha gebruikte de analogie van drie onbruikbare potten om uit te leggen hoe we hindernissen bij het leren kunnen verwijderen.
De eerste pot staat ondersteboven. Daar kunnen we niets ingieten. Dit is net zoiets als dharmaboeken lezen terwijl we naar de televisie zitten te kijken. We worden zo afgeleid dat haast niets van wat we lezen door ons wordt opgenomen.
De tweede onbruikbare pot heeft een gat in de bodem. Er kan wel iets ingegoten worden, maar het verdwijnt weer. We kunnen aandachtig een boek lezen, maar als een vriend ons later vraagt waar het hoofdstuk over ging, kunnen we ons dat niet herinneren.
De derde onbruikbare pot is vuil. Zelfs als we er verse zuivere melk ingieten en erin laten staan, wordt deze ondrinkbaar. Dit is te vergelijken met het filteren van wat we lezen door onze eigen verkeerde begrippen en ideeën. We begrijpen het onderwerp niet op de juiste wijze, omdat het verontreinigd is met onze verkeerde interpretaties.
