Werkelijk zien betekent kijken als louter kijken. Horen als louter horen. Ruiken als louter ruiken. Proeven als louter proeven. Voelen als louter voelen. Het denken beschouwen als vluchtige gedachten, louter gedachten. Kijken, horen, ruiken, proeven, voelen en denken in hun puurste vorm—zonder toevoegingen. Geen ‘ik’ die kijkt, geen ‘ik’ die hoort, ruikt, proeft, voelt en denkt. Alleen de naakte helderheid van gewaar zijn.
Wanneer zien slechts zien is, zonder gehechtheid of afkeer, is er geen zelf dat zich vastklampt. Wanneer gedachten herkend worden als slechts gedachten—vluchtig, veranderlijk, zonder vaste kern—ontstaat bevrijdend inzicht (vipassanā).
